Προσβολή Πατρότητας

Α) Ποίοι έχουν δικαίωμα να προσβάλλουν την πατρότητα τέκνου γεννημένου σε γάμο.

Δικαίωμα να προσβάλλουν την πατρότητα τέκνου γεννημένου σε γάμο έχουν ο σύζυγος της μητέρας ο οποίος και τεκμαίρεται ως πατέρας, οι γονείς του συζύγου είτε ο καθένας ξεχωριστά είτε και οι δύο μαζί, αν αυτός πέθανε ή κηρύχτηκε σε αφάνεια, το ίδιο το τέκνο, η μητέρα και ο εραστής της μητέρας, αν κατά το κρίσιμο διάστημα της σύλληψης και ενόσω η μητέρα βρισκόταν σε διάσταση με τον πατέρα, αυτός διατηρούσε με την μητέρα μόνιμη σχέση με σαρκική συνάφεια Το δικαίωμα των ως άνω για προσβολή της ταυτότητας είναι αυτοτελές και δεν κληρονομείται, ούτε μεταβιβάζεται. Το δικαίωμα ασκείται είτε αυτοπροσώπως είτε με ειδικό πληρεξούσιο, το οποίο θα περιέχει την συγκεκριμένη εντολή είτε σε περίπτωση που ο δικαιούμενος αντιπροσωπεύεται νόμιμα π.χ. λόγω δικαστικής συμπαράστασης, μετά από άδεια του δικαστηρίου, η οποία δίδεται από το Μονομελές Πρωτοδικείο, από τον νόμιμο αντιπρόσωπό του.

Β) Κατά ποίων απευθύνεται η προσβολή πατρότητας

1. Όταν την αγωγή την ασκεί ο σύζυγος ή οι γονείς του αυτή στρέφεται κατά του παιδιού, το οποίο αν είναι ανήλικο αντιπροσωπεύεται από ειδικό επίτροπο, και κατά της μητέρας.

2. Όταν η αγωγή ασκείται από το παιδί εναγόμενοι είναι η μητέρα και ο σύζυγος

3. Όταν την αγωγή την ασκεί η μητέρα αυτή στρέφεται κατά του παιδιού και του συζύγου και

4. Όταν η αγωγή ασκείται από την εραστή της μητέρας τότε εναγόμενοι είναι οι σύζυγοι και το παιδί.

Γ) Αυτός που προσβάλλει την πατρότητα του τέκνου πρέπει να αποδείξει:

α) Είτε ότι η μητέρα δεν συνέλαβε πράγματι από τον σύζυγό της, όταν π.χ. γεννιέται ένα παιδί διαφορετικής φυλής από αυτήν της μητέρας και του συζύγου. Επίσης το παραπάνω γεγονός μπορεί να αποδειχθεί με εξετάσεις αίματος (ανάλυση DNA) στις οποίες πρέπει να υποβληθούν και οι τρεις ενδιαφερόμενοι, ήτοι η μητέρα, το τέκνο κι ο σύζυγος.

β) Είτε ότι κατά το κρίσιμο διάστημα της σύλληψης ήταν φανερά αδύνατο να συλλάβει η μητέρα από τον σύζυγο της, ιδίως εξαιτίας ανικανότητας του για τεκνοποία ή αποδημίας του ή επειδή δεν είχαν σχέσεις.

Οι παραπάνω καταστάσεις πρέπει να έχουν διαρκέσει σε όλο το χρονικό διάστημα της σύλληψης το οποίο ο νόμος το ορίζει ανάμεσα στην τριακοσιοστή και την εκτοστή ογδοηκοστή ημέρα πριν τον τοκετό.

Δ) Για ποιους λόγους αποκλείεται η προσβολή της πατρότητας

α) Για το σύζυγο όταν περάσει ένα έτος αφότου πληροφορήθηκε τον τοκετό και τα περιστατικά από τα οποία προκύπτει ότι η σύλληψη του τέκνου δεν έγινε από αυτόν και σε κάθε περίπτωση όταν περάσουν πέντε έτη από τον τοκετό. Επίσης αποκλείεται για τον σύζυγο και αν αυτός αναγνώρισε ότι το τέκνο είναι δικό του πριν γίνει αμετάκλητη η απόφαση για την προσβολή και αν συγκατατέθηκε στη σύλληψη του τέκνου από τη σύζυγο του με τεχνητή γονιμοποίηση.

β) Για τον πατέρα ή τη μητέρα του συζύγου όταν περάσει ένα έτος αφότου έμαθαν το θάνατο του τελευταίου και τη γέννηση του τέκνου.

γ) Για το παιδί όταν περάσει ένα έτος από την ενηλικίωσή του.

δ) Για την μητέρα όταν περάσει ένα έτος από τον τοκετό ή εφόσον υπάρχει σοβαρός λόγος για τη μη προσβολή κατά τη διάρκεια του γάμου έξι μήνες αφότου λύθηκε ή ακυρώθηκε ο γάμος με το σύζυγό της.

ε) Για τον εραστή της μητέρας δύο χρόνια από τον τοκετό.

Στ) Τέλος η προσβολή της πατρότητας αποκλείεται μετά το θάνατο του τέκνου εκτός αν είχε ήδη ασκηθεί η σχτική αγωγή.

Ε) Αποτελέσματα της προσβολής της πατρότητας.

Μόλις γίνει αμετάκλητη η απόφαση που δέχεται την προσβολή της πατρότητας το παιδί χάνει την ιδιότητα τέκνου γεννημένου σε γάμο αναδρομικά από τη γέννησή του, το οποίο σημαίνει ότι σπάει ο δεσμός με το σύζυγο της μητέρας χωρίς να δημιουργείται δεσμός με κάποιον άλλο, εκτός της περίπτωσης που την αγωγή για την προσβολή την ασκεί ο εραστής της μητέρας οπότε αυτοδικαίως γίνεται δικαστή αναγνώριση του παιδιού από αυτόν.

Συνέπειες της κατάλυσης του νομικού δεσμού του παιδιού με το σύζυγο της μητέρας είναι να καταργείται η συγγένεια ανάμεσα σε αυτόν και στους συγγενείς του και στο παιδί, οπότε χάνεται το εξ αδιαθέτου κληρονομικό δικαίωμα, δεν δημιουργείται διακιώμα νόμιμης μοίρας ανάμεσα στο παιδί και στο σύζυγο, ότι παύει ο σύζυγος να είναι φορέας της γονικής μέριμνας προς το παιδί, ότι παύει το παιδί να έχει το δικαιώμα να φέρει το επώνυμο του συζύγου και ότι παύουν να υπάρχουν προς αυτούς το κώλυμα γάμου λόγω της συγγένειας ενώ ανάμεσα στο σύζυγο και στο παιδί δεν υπάρχει το αμοιβαίο δικαίωμα για διατροφή.